Els Hoebée
Partner
Blog Layout
15 jaar Young Colfield! Interview met Réal
10 februari 2022
Young Colfield bestaat inmiddels al meer dan 15 jaar, wat een mijlpaal! Dat vierden we afgelopen zomer met het Young Colfield Zelfbewustzijn Festival; maar het leek ons ook hoog tijd voor een interview met Réal van Schie. Deze man kwam zelf 12 jaar geleden binnen als trainee, groeide door naar directeur en inmiddels is hij eigenaar van Young Colfield samen met Els, Anne en Piter Jan. Els interviewde hem om samen terug te kijken op deze roerige en mooie tijd. Lees verder als je een inkijkje wilt hebben in wat deze tijd voor Réal persoonlijk heeft betekent, maar ook hoe Young Colfield zich als organisatie heeft ontwikkeld.
Young Colfield 15 jaar! Hoe zou jij al deze jaren samenvatten in een aantal woorden?
Stilstaan en gaan. Avontuur. Nieuwsgierigheid. Dromen waarmaken. Verbinding.
Waar begon het allemaal voor jou?
De eerste keer dat ik binnenstapte bij Young Colfield was begin oktober 2009, in een statig pand aan de Heemraadsingel in Rotterdam. Ik was strak in pak, had zelfs een das om en een hele lange mat (tot over de boordrand), haha. Ik had het gevoel dat ik in een chaos was beland. Het pand was enorm gehorig en mensen renden door het pand. Ik moest een capaciteiten test doen en dacht “waar ben ik beland?!” Tegelijkertijd voelde de sfeer wél goed. Ondernemend en mensen met oprechte interesse.
Ik had het idee dat ik werd gezien in mijn kwaliteiten en dat ik echt mijn verhaal kon doen en dat het om mij ging. Ik kreeg vragen als “welk hoofdstuk wil jij schrijven bij YC?” in plaats van dat ik werd afgebrand om te kijken of ik overeind bleef. Dat was een heel andere ervaring dan op de andere plekken waar ik solliciteerde.
Mooi om te horen, dat is nog steeds iets waar we voor staan. Nog andere dingen die altijd zo zijn gebleven sinds toen?
Het ondernemende, Rotterdamse motto “niet lullen maar poetsen” was heel aanwezig.
Dat is ook constant aanwezig gebleven binnen Young Colfield als ik zo terugkijk alle jaren erna tot nu, ook al zitten we niet meer in Rotterdam…
En begon dus ooit als trainee binnen het Talent Program. Wat is je daar van bijgebleven?
Op 1 november 2009 begon ik. Die periode voelde echt als een verlengde van mijn studententijd: we hadden zóveel lol. Dat begon al met teambuilding, waar we midden in de nacht op zoek naar extra bier gingen midden in de Belgische Ardennen. Voor mijn gevoel hadden we elke vrijdag een borrel ergens in Amsterdam. We zaten met 6 YC trainees op opdracht bij het UWV. Tussen kerst en oud en nieuw werkte daar niemand behalve wij. We hebben daar letterlijk oliebollen overgegooid door het hele kantoor, haha! Het was voor mij echt een speeltuin. Als ik zo terugkijk ben ik erg dankbaar voor de ruimte en vrijheid die ik heb gekregen. Naast alle lol herinner ik me ook dat er in die tijd veel onrust was binnen de organisatie. We zaten toen midden in de financiële crisis. Er werden veel stafleden ontslagen en er waren weinig opdrachten.
Na 2 jaar traineeship besloot je langer te blijven. Hoe ging dat?
Ik zat op opdracht bij de Westland Utrecht Bank toen nog onderdeel van ING. Dat was erg leerzaam: ik leerde hoe de financiële dienstverlening in elkaar zat maar ook kreeg ik het gevoel dat hier een nieuwe wind moest gaan waaien. Ik had de overtuiging dat de nieuwe generatie die nodige verandering kon brengen. Dat samen vormde mijn laatste traineeopdracht: het opzetten van het huidige Young Expert Program binnen Young Colfield. In die opdracht zat de intentie dat ik zou kunnen blijven als dit succesvol zou worden.
En dat werd het! En toen werd je op een bepaald moment directeur, hoe kijk je daar op terug?
Wat wel een leuke anekdote is dat ik in november gestart was als trainee. In december zat ik aan het kerstdiner met mijn familie en toen ze vroegen hoe ik het had zei ik voor de grap: “leuke club mensen, over een paar jaar wil ik hier wel directeur worden” . Die kans kwam sneller dan gedacht: eind 2012 werd ik gevraagd of ik daadwerkelijk dat directeurschap wilde oppakken samen met Susanna. Daar heb ik geen moment over getwijfeld: dit was de droom en ambitie die ik had. Young Colfield zat toen wel echt in de crisis. Er zaten heel veel mensen op de bank en de staff was helemaal “uitgekleed”: we waren nog maar met z’n 3-en (om een beeld te geven: we zijn nu met 13). Het was op dat moment echt alles of niets: we kregen van de RvB van onze moederorganisatie één jaar de tijd om te laten zien dat Young Colfield nog bestaansrecht had en anders was het klaar. Maar ik voelde heel sterk het vertrouwen dat we er bovenop konden komen met een andere aanpak.
En dat is dus gelukt... Kan je wat meer vertellen over die ‘andere aanpak’?
Susanna en ik lieten trainees onderdeel worden van Young Colfield en meedenken met besluiten. Samen met trainees zijn we aan de slag gegaan: wat is de nieuwe koers, hoe houden we ons hoofd boven water?!
Dat zorgde voor een enorm energieke sfeer van “in this together” en gaf geloof in eigen kunnen. En zo ging het vanaf 2013 eigenlijk elk jaar een beetje beter. Zowel met de financiën, als de sfeer, als de inhoud van de programma’s, als de kwaliteit. Die stijgende lijn heeft zich sinds toen constant en gestaag doorgezet.
En toen werd je op een gegeven moment eigenaar. Hoe is dat gegaan?
Toen Susanna en ik de verantwoordelijkheid kregen voor Young Colfield als directeur voelde ik al wel de ambitie om zelf eigenaar te worden en te gaan ondernemen. Maar toen was dat nog geen mogelijkheid. We hadden de afspraak dat we hier na 3 jaar opnieuw het gesprek over zouden voeren met de RvB. Na die 3 jaar voelde ik heel sterk: “of ik word eigenaar, of ik ga zelf iets anders opzetten.” Ik wilde echt gaan ondernemen. Om meerdere redenen, waarvan de belangrijkste wel was dat het ons weerhield om de volgende stap te zetten met Young Colfield dat de aandeelhouders van onze moederorganisatie weinig verbinding had met de visie. Als je écht een visie gedreven organisatie wilt zijn, dan moeten de aandeelhouders daar ook mee verbonden zijn. Nu kregen we financiële targets opgelegd van aandeelhouders die ver af stonden van de business. Het voelde een beetje alsof we een huurhuis hadden opgeknapt en toen aan de beheerder vroegen of we het mochten kopen, terwijl we zelf ook veel waarde hadden gecreëerd. Uiteindelijk zag de raad van bestuur dat gelukkig zelf ook. Daarom waren ze bereid Young Colfield te verkopen aan ons. Ze gunden ons dat echt. Daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.
En toen?!
Dat ondernemersavontuur wilde ik graag aangaan met Susanna, mijn maatje van afgelopen jaren met wie ik dit samen had opgebouwd. Maar zij was toe aan iets anders. Ik voelde meteen dat ik dit niet alleen wilde doen, want ik krijg energie van samen op avontuur gaan en dingen neerzetten. Dus toen ben ik gaan nadenken over een complementair team waar ik vertrouwen in had. Dat zijn uiteindelijk Piter Jan, Anne en Els geworden. Ik zie ons nog zitten, de eerste kennismaking met z’n 4-en, groen als gras in mijn huis aan de Bilderdijkkade in Amsterdam, aan de vooravond van de grote acquisitie van nu ons bedrijf. En misschien hoort dat tikkeltje naïviteit ook wel bij ondernemerschap: niet veel bezig zijn met alle risico’s en gevaren, maar gewoon samen die sprong wagen, omdat het goed voelt. En dat kenmerkt wel hoe ik in het leven sta: ik doe veel op intuïtie. En die eerste keer dat we samen kwamen met zijn 4-en voelde ik meteen: dit voelt goed, dit klopt. Gelukkig konden we daar de bank ook van overtuigen en daarmee was de management buy out van Young Colfield een feit. Mijn vriendin moest ik ook nog even meenemen in mijn enthousiasme want ons gezamenlijke huis moest garant staan als borgstelling voor de financiering. Zij wilde graag meehelpen aan mijn grote droom, daar ben ik haar erg dankbaar voor.
En dat is alweer bijna 5 jaar geleden… Hoe was dat anders, eigenaar in plaats van directeur zijn?
Ik zei altijd: er gaat niet zoveel veranderen want ik voel me toch wel verantwoordelijk. Maar dat heb ik onderschat. Het was echt wezenlijk anders. De verantwoordelijkheid die ik voor de organisatie voelde werd veel groter. Dat voelde ik bijvoorbeeld heel sterk toen ik voor het eerst alle salarissen overmaakte voor onze 60 werknemers. Zodat ze kunnen leven, eten, leuke dingen kunnen doen etc. Het deed me nog meer beseffen dat we een grote verantwoordelijkheid hebben voor onze mensen. En ik ben altijd heel bewust en dankbaar geweest dat ik deze kans heb gekregen: dat wilde ik ook delen met de mensen om me heen. Ruimte en vertrouwen geven om te kunnen ondernemen. Dus ik vond het heel leuk om allereerst Piter Jan, Els en Anne, mijn medepartners hierin mee te kunnen nemen; maar ook alle trainees en stafleden de kans te geven om mee te denken en te creëren aan onze organisatie.
Wat heb jij aan Young Colfield toegevoegd zo door de jaren heen?
Wat naar boven komt is allereerst een veilige omgeving creëren. Ik weet dat toen ik net startte bij YC de sfeer best onveilig aanvoelde: mensen werden ontslagen, trainees hadden geen opdracht, er leefde een wij-zij cultuur tussen staff en trainees. Ik heb bij elke beslissing die ik nam wel beredeneerd vanuit hoe ik dit zelf zou ervaren als ik nu trainee was geweest. Dus ik probeer me altijd te verplaatsen in de belevingswereld van de ander: de trainee, de opdrachtgever. Ik ben van mening dat je als mens alleen kunt leren in een omgeving waar je wordt gezien en waar vertrouwen heerst. Dat begint eigenlijk al vanaf dag 1, als mensen bij ons binnenkomen. Dat ze zich thuis voelen. Daarbij helpt ook oprechte aandacht geven: tijd maken om mensen te zien en te horen. Ik denk dat ik inmiddels wel 20x mee ben geweest op verschillende teambuildingweekends en al 30x mijn levensverhaal heb verteld. Daarnaast, hoewel ik dit wel samen met anderen heb gedaan: Young Colfield is van een ondernemende detacheringsclub (2009) is echt getransformeerd naar een visie gedreven organisatie (nu).
Mooi bruggetje! Het hoger doel van Young Colfield “Wij geloven dat mensen vanuit zelfbewustzijn de wereld in beweging brengen” Wat betekent dat voor jou?
Ik heb het altijd over de “gaan” en “stilstaan” energie bij Young Colfield. Ik werd echt aangetrokken door het “gaan” (ondernemen, nieuwe plannen maken, business genereren, snelheid, lol maken, dynamiek). Naarmate ik ouder werd ben ik ook het “stilstaan” (reflecteren, persoonlijke ontwikkeling, zelfbewustzijn, jezelf openstellen) gaan waarderen. Beide krachten probeer ik ook te integreren in de organisatie. Als ik terugkijk was in 2009 echt dat “gaan” de hoofdmoot, de leus was toen ook: “whatever it takes”. Nu is dat “De meeste impact maak je als jezelf”. Dat laat voor mij zien dat Young Colfield echt is gegroeid naar een plek waar naast ambitie en vooruitgang juist ook ruimte is voor reflectie.
En wat heeft Young Colfield aan jou gegeven in al die jaren?
Allereerst vrienden. Als ik praat over werk, heb ik het over mijn vrienden. Dat zou ik echt iedereen gunnen. Ik heb zoveel waardevolle contacten opgedaan. Trouwens ook met opdrachtgevers: hard op de inhoud maar wel echt respectvol en betrokken van mens-tot mens. Toen ik in 2015 een heftig persoonlijk event meemaakte waardoor ik in het ziekenhuis belandde werd dat heel duidelijk. De dag ervoor zat ik nog in een keiharde onderhandeling met een klant en een van de eerste bossen bloemen kwam de volgende dag van hen, met een hele lieve persoonlijke kaart erbij. Ik zie mezelf nog zitten in het ziekenhuis tussen een zee van bloemen. De artsen vroegen: wat heb jij veel vrienden! Terwijl een groot deel ook van werkrelaties kwam. Dat vind ik wel typerend.
Daarnaast is het een plek geweest waar ik de ruimte heb gekregen om te ondernemen. En enorm veel te leren. Doordat we eigenlijk elke 2 jaar een nieuwe samenstelling van mensen hebben door de doorloop van trainees veranderen we als organisatie ook mee met de huidige generatie. Ik zie de behoeftes van de nieuwe generatie veranderen.
Interessant ja… wat typeert de huidige generatie voor jou?
Vroeger was status erg belangrijk: waar doe je een opdracht, het liefst bij een grote corporate en een inhoudelijk ingewikkelde functie. Als ik nu vraag aan onze mensen gaat het veel meer over de scale-ups en visie-gedreven organisaties die zich bezig houden met duurzaamheid en maatschappelijke betrokkenheid en waar ze als trainee directe impact kunnen maken.
Ook merk ik dat de toegankelijkheid veranderd is. Toen ik binnenkwam liep iedereen best op met een masker: “zet jezelf niet te open of kwetsbaar neer want dat kan tegen je gebruikt worden”. Als ik nu kijk wat voor dingen er worden gedeeld met elkaar en hoe groot de bereidheid is om écht contact te maken (open stellen, samen leren), dat heeft deze generatie daar veel sterkere behoefte aan dan 15 jaar geleden.
Ook is deze generatie wat ongeduldiger en veeleisender: alles moet nu en alles moet perfect. Geef mij nú de ideale opdracht, voor minder doe ik het niet. En mensen durven de status quo meer te challengen. De eerste 2 jaar op opdracht durfde ik echt niet zomaar mijn mening te verkondigen bij een manager “want ik was maar een trainee”. Als ik nu kijk naar de mensen om ons heen zijn trainees veel directer geworden. Durven ze hun manager meer te challengen.
Zijn er nog hoogtepunten die het benoemen waard zijn?
Jazeker! De twee Young Colfield Festivals die we hebben georganiseerd. Daar kwam echt alles samen dat Young Colfield typeert en dat was echt een droom van mij. De combinatie van feest vieren, fijne mensen om je heen, inspiratie en inhoud. Lekker buiten in de zon. Alle elementen waarvan ik zou zeggen: hier leef je voor. Hoe gaaf is dat om te organiseren met collega’s en opdrachtgevers!
En natuurlijk elk jaar met elkaar op wintersport. Heerlijk om te zien hoeveel alumni er elk jaar weer mee willen. Op zulke momenten realiseer ik me echt dat we iets bijzonders hebben neergezet met elkaar, dat mensen graag terugkomen ook al zijn ze allang uit dienst. En ik ben zelf ook gewoon groot liefhebber van wintersport. Én het mengt zo leuk met elkaar: of je nou 8 jaar alumnus bent of 1 dag bij YC werkt, het gaat heel makkelijk samen. Young Colfield blijkt dan een natuurlijke verbindende factor.
En dieptepunten?
De onveiligheid en onduidelijkheid in de beginjaren. Met daarin de boodschap: als we deze maand geen opdrachten vinden, dan gaan we mensen ontslaan. Dat was een hele hoge druk. Young Colfield zat toen echt op het randje van faillissement, dat was echt pittig.
En meer persoonlijk: ik heb in de afgelopen jaren twee keer best flinke medische klappen gehad. Een herseninfarct en een hartstilstand. Voor mij persoonlijk voelde dat heel onmachtig. In algemene zin maar ook naar Young Colfield toe: ik kan er even niet zijn voor het bedrijf. Wat daaronder zit is dat ik het heel lastig vind om anderen te belasten met mijn afwezigheid. De andere kant is wel dat ik me op die momenten zo heb kunnen realiseren wat een fijne plek het is, hoe veel energie mijn werk geeft.
En wat actueler: de lockdowns. Bij onze organisatie gaat het over persoonlijke verbinding en contact. En dan zit iedereen alleen thuis achter z’n laptopje. Bij ons werkt de generatie die het extra zwaar heeft in deze tijd. Dat is uitdagend en daar kan ik maar beperkt invloed op uitoefenen. Dat vind ik lastig. Ik ben graag de persoon die alles oplost, maar dat kan nou eenmaal niet altijd…
Tot slot nog een wijze les of uitsmijter voor de lezer?
Uiteraard, meerdere! Volg je hart. Ik heb deze koers gevaren op intuïtie en dat werkt heel goed. Denk niet te lang na, maar doe gewoon! Uiteindelijk geeft dat avontuur in het leven, soms pakt het niet uit zoals gedacht, maar er gebeurt tenminste iets. Dat maakt het leven kleurrijk.
Omarm verandering en sta open voor nieuwe inzichten. Dat maakt werken leuk. De reden dat ik na al die tijd nog steeds bij Young Colfield werk is ook omdat ik me nog steeds laat voeden en inspireren door andere mensen. En steeds weer opnieuw open sta voor nieuwe ideeën en geluiden. Ook al werk ik er al jaren lang, daardoor blijft het nieuw.
En tot slot: elke 3 jaar stel ik mezelf de vraag: haal ik nog voldoende voldoening uit het werk dat ik doe? En kan ik Young Colfield nog voldoende bieden wat het nodig heeft? Dat heeft tot nu toe geresulteerd in verschillende rollen en verantwoordelijkheden, elke 3 jaar had ik eigenlijk een ander takenpakket. Mijn voornemen is om dat te blijven doen. Dat kan op een moment ook betekenen dat het tijd wordt voor iets anders. Eerlijk zijn tegen mezelf, zo houd ik mezelf scherp.
Dankjewel voor je mooie woorden Réal! Op naar de volgende 15 jaar ;-)
Meer lezen?
Bij Young Colfield geloven we dat betekenisvolle verandering zowel het persoonlijke als systemisch raakt. In een tijd van grote maatschappelijke uitdagingen hebben we mensen nodig die niet alleen goed naar binnen kunnen kijken, maar ook begrijpen hoe verandering in het grotere geheel werkt. Als trainees in het Talent Program kregen wij, vanuit deze overtuiging, de kans om onze veranderkracht te ontdekken tijdens een tweedaagse masterclass 'Vind jouw rol in de nieuwe economie' bij De Veranderschool in de circulaire hotspot De Groene Afslag. Het werd een ervaring die ons niet alleen uitdaagde, maar ons ook inspireerde om anders te denken én te doen. Dag 1: Ruimtereizen en Economisch Inzicht Onze reis begon met een indrukwekkende VR-experience. Door de virtuele bril zagen we de aarde vanuit de ruimte, een ervaring die ons stil deed staan bij de kwetsbaarheid en schoonheid van onze planeet. Dit zogenaamde Overview Effect bracht gevoelens van urgentie en verbinding naar boven. De vraag die bleef hangen: hoe kunnen wij bijdragen aan een duurzame toekomst? Vervolgens nam Ruurd Priester, systeemdenker en sociaal ondernemer, ons mee op een reis door het economische landschap. We leerden over het ontstaan van ons huidige kapitalistische systeem en verkenden nieuwe theorieën zoals de betekeniseconomie en donuteconomie. Zijn boodschap was duidelijk: verandering begint bij bewustwording en actie. Dag 2: Natuur en Transitie De tweede dag begon met een natuurwandeling door het Gooise natuurreservaat bij zonsopgang. Onder begeleiding van Ruben Jacobs maakten we contact met de natuur en de lessen die we daaruit kunnen halen. We leerden over ecosystemen, wederkerigheid en hoe de natuur ons kan inspireren bij het ontwerpen van processen. In de middag doken we in het Berkana Two Loop-model. Dit model helpt ons begrijpen hoe transities verlopen en welke rol wij daarin kunnen spelen. Door uit te zoomen en chaos te omarmen, ontdekten we onze eigen archetypes als changemakers. De hoopvolle noot: voor iedereen is een rol weggelegd in de transitie naar een nieuwe economie. Met interactieve sessies en persoonlijke verhalen kregen we inzicht in hoe wij binnen organisaties een brug kunnen slaan naar de wereld van morgen. Wat we meenemen Deze masterclass was meer dan alleen een training. We hebben niet alleen nieuwe economische denkrichtingen verkend, maar ook praktische handvaten gekregen om binnen onze organisaties impact te maken. Of het nu gaat om het herdefiniëren van succes van welvaart naar welzijn, of het toepassen van duurzaam denken in dagelijkse processen, we voelen ons geïnspireerd om het verschil te maken. De weg vooruit Bij Young Colfield geloven we dat echte verandering vraagt om zelfbewustzijn én systemisch denken. Deze training bij De Veranderschool heeft ons laten zien hoe krachtig die combinatie is. Door zowel naar binnen te kijken als te begrijpen hoe verandering in organisaties en systemen werkt, voelen wij ons als trainees beter toegerust om een betekenisvolle bijdrage te leveren in onze omgeving. Door zelfbewustzijn te verbinden met systemisch denken, creëren we samen de verandering die ertoe doet. Zullen we vandaag beginnen? We gaan graag met u in gesprek.
Elisa (rechts) is in februari 2024 gestart in het Talent Program bij Young Colfield en is nu bezig met haar tweede opdracht als ESG-adviseur bij Heijmans. In deze rol draagt zij direct bij aan het naleven van de Corporate Sustainable Reporting Directive (CSRD) van Heijmans. Hier komt veel expertise en verantwoordelijkheid bij kijken, een mooie plek voor de ontwikkeling van een van onze Young Professionals. Niam, mede-trainee bij Young Colfield, stelde Elisa en haar manager Robert een aantal vragen over deze opdracht. Je hebt affiniteit met duurzaamheid, hoe sluit deze rol als ESG-adviseur aan bij je maatschappelijke interesses? Elisa: Ik ben afgestudeerd als Strategisch Product Ontwerper aan de faculteit van Industrieel Ontwerpen aan de Technische Universiteit Delft. Tijdens mijn master lag de focus op onderwerpen zoals de circulaire economie, gedragsverandering, innovatie, Environmental Social and Governance (ESG), wat ik erg interessant vond. Ik heb een sterke interesse in duurzaam gedrag, waarom mensen bepaalde keuzes maken en hoe bedrijven hierop inspelen. Ik vind het mooi om te zien hoe deze keuzes praktisch worden uitgerold. Voor mij is dit een mooie basis om mijn affiniteit om te zetten in impact en bedrijven te helpen om de juiste richting in te slaan. “De aanvulling van Elisa als Young Colfield trainee op het bestaande team brengt extra energie en dynamiek met zich mee”. – Robert Koolen. Kan je iets meer vertellen over je opdracht die je bij Heijmans uitvoert? Elisa: Als ESG-adviseur bij Heijmans werk ik in het Corporate Department Sustainability (CDS) team. Sinds Q1 dit jaar is Heijmans in praktische zin begonnen met het CSRD-proces, aangezien zij als een van de eerste bedrijven hierover moeten rapporteren. Samen met mijn team zijn wij verantwoordelijk voor de oplevering van de niet financiële informatie voor het jaarverslag van 2024. Hierin heb ik persoonlijk drie grote taken die ik vervul. Ten eerste ben ik projectleider voor een van de materiële thema’s: Werknemers in de Waardeketen. Ik breng mensen met specialistische kennis over dit thema bij elkaar en ben verantwoordelijk om de bewijslast voor CSRD bij elkaar te zoeken, op te schrijven en aan te vullen. Daarnaast ben ik de reporting manual aan het schrijven. De reporting manual wordt als intern referentie document gebruikt en als algemene leidraad voor het consolideren van duurzaamheid informatie. Een centraal punt wat door de jaren heen kan worden gebruikt voor alle niet financiële informatie in het jaarverslag. Het is voor het eerst dat deze manual gemaakt wordt, wat betekent dat ik goed moet nadenken over hoe het in elkaar wordt gezet. Als laatste werk ik ook mee aan het overkoepelende deel van de CSRD, ESRS-2. Dit omvat het beschrijven van de dubbele materialiteitanalyse, het herzien van de waardeketen en het plotten van de materiële thema’s hierop. Door de combinatie van deze taken krijg ik goed zicht in de verschillende facetten van de CSRD en alles wat erbij komt kijken op zowel inhoudelijk als strategisch vlak. Wat maakt deze opdracht zo leerzaam? Elisa: Het is een hele leuke afwisseling die bij deze opdracht komt kijken. Enerzijds heb ik zicht op het hele proces, doordat ik deel uitmaak van het centrale projectteam en werk ik aan de reporting manual. Anderzijds werk ik heel inhoudelijk en zoom ik in op de details van verschillende onderwerpen. De CSRD-rapportage is een groot onderwerp waarvoor veel kennis en informatie nodig is, het is enorm leerzaam om samen te werken met mensen uit verschillende hoeken van het bedrijf die beschikken over deze kennis. Ook kon ik mij, ten opzichte van medewerkers buiten team CDS, snel verdiepen in dit onderwerp doordat ik er fulltime mee bezig was. Hierdoor heb ik in een korte tijd veel expertise ontwikkeld en kan ik mensen binnen Heijmans ontzorgen. Haar manager, Robert Koolen (directeur duurzame ontwikkeling) kan dit beamen: Robert: De implementatie van de CSRD is vaak nog een zoektocht en op dit nieuwe thema zijn veel nieuwe medewerkers met een frisse blik op het vraagstuk nodig. Elisa helpt hierin om processen te structureren en een vertaalslag te maken van de wettelijke eisen naar een praktische invulling voor de organisatie Hoe weet jij je stempel te drukken als Young Colfield trainee op deze opdracht? Elisa: Ook voor Heijmans was de CSRD een relatief nieuw onderwerp, waardoor ik met mijn nieuwsgierigheid en frisse blik door kon vragen naar bepaalde keuzes en afwegingen. Hierdoor kan ik mijn collega’s prikkelen om hier opnieuw over na te denken. Dat is denk ik ook het leuke van een Young Colfield trainee zijn. Doordat je nieuw in een organisatie komt, kun je met een open visie naar processen kijken. Daarnaast kun je met een nieuwsgierige mindset onderzoeken hoe je waarde kunt toevoegen. Robert: De aanvulling van Elisa als Young Colfield trainee op het bestaande team brengt extra energie en dynamiek met zich mee. Hoewel een Young Professional nog aan het begin van hun carrière staat, brengen ze een onbevangen blik, enorme inzet en creatieve oplossingen mee die een waardevolle bijdrage leveren. Ook benieuwd naar het werken met een Young Colfield trainee? Neem gerust contact op via mariolein@youngcolfield.nl
Else begon eind 2023 aan haar laatste opdracht voor Young Colfield bij Meerlanden, een circulaire afvalverwerker voor verschillende gemeentes rondom Hoofddorp. Ze ging hier aan de slag als circulair inkoper om haar expertise verder te ontwikkelen. Sinds mei 2024 is ze in deze rol vast in dienst getreden. Mariolein en Marie gingen langs bij Meerlanden om Else en haar manager te interviewen over Else haar reis van trainee naar vaste medewerker. Aan Else's manager Waarom hebben jullie besloten om een Young Colfield trainee in te schakelen voor deze rol? Bij Young Colfield werken slimme en gedreven jonge professionals. Die door het programma wat ze volgen niet alleen effectief leren werken, maar ook zichzelf goed leren kennen. Dit is een hele mooie combinatie, die Else als Young Colfield trainee ook meebracht toen ze bij ons aan de slag ging. Hoe hielp het dat de trainee geen specifieke inkoopachtergrond had? Wat voor frisse perspectieven bracht dat met zich mee? Inkopers zijn van nature vaak risicomijdend door hun ervaring in het vak. Ze proberen alles dicht te timmeren. Maar juist omdat Else geen inkoopervaring had, bracht ze een frisse blik mee. Ze kwam met een open, onderzoekende houding en ging niet uit van wantrouwen, maar van nieuwsgierigheid. Else kon snel de kern van zaken doorgronden en flexibel omgaan met verschillende situaties, zonder vast te zitten in oude gewoontes die vaak met het vak gepaard gaan. Wat zijn voor jou de belangrijkste veranderingen die je hebt waargenomen op het gebied van (duurzame) inkoop sinds de trainee aan boord kwam? Else heeft niet alleen vragen gesteld over onze bestaande werkwijze, maar ons ook uitgedaagd om te kijken of we dingen scherper of anders konden doen. Bijvoorbeeld in aanbestedingen, waar we niet enkel naar de laagste prijs kijken, maar ook naar kwalitatieve aspecten zoals levertijd en duurzaamheid. Ze stelde kritische vragen over hoe leveranciers hun energie- en materiaalverbruik konden meten, en hoe dat beter in onze procedures kon worden verwerkt. Bovendien bracht Else ook creatieve ideeën in, zoals circulaire werkkleding. Dit zorgde voor nieuwe gesprekken en mogelijkheden binnen ons bedrijf. Zou je in de toekomst opnieuw kiezen voor een Young Colfield trainee? Waarom wel of niet? En waarom zou je het anderen aanraden, of niet? Ja, ik zou het zeker aanraden, vanwege de frisse perspectieven en de gedrevenheid die een trainee meebrengt. Of ik het zelf weer zou doen, hangt echter af van de beschikbare ruimte in het team. In grotere organisaties is het vaak makkelijker om een trainee in te zetten. Voor ons was het belangrijk dat er ruimte was voor doorgroeimogelijkheid, anders hadden we deze kans misschien niet genomen. Wat zou je andere opdrachtgevers willen meegeven tijdens de begeleiding van een Young Colfield Trainee? Laat ze los! Het is belangrijk om vertrouwen te geven en ze zelf verantwoordelijkheid te laten nemen, maar tegelijkertijd moet je wel betrokken blijven. Zoals Else zelf ook aangaf: de balans tussen loslaten en betrokkenheid is belangrijk. Geef ze (trainees) een duidelijke opdracht en laat ze dan zelfstandig werken, maar zorg ervoor dat je de trainees niet laat verdwalen in de organisatie. Aan oud-trainee Else In hoeverre heb jij je rol zelf vormgegeven? Het was duidelijk dat ik een inkooprol vervulde, maar binnen die vastgestelde rol had ik toch veel ruimte om zelf invulling te geven aan mijn werk. Bij de projecten die ik oppakte, kreeg ik de verantwoordelijkheid om zelf beslissingen te nemen en vorm te geven aan hoe dingen aangepakt werden. Welke vaardigheden heb je toegepast waardoor je impact kon maken in je rol? En hoe heeft je tijd bij Young Colfield daarbij geholpen? Mijn impact lag niet alleen in het opstellen van inkoopdocumenten, maar vooral in het stellen van kritische vragen. Of het nu ging om interne spanningen of gesprekken met leveranciers, ik durfde zaken te bespreken die misschien moeilijk waren, en ik merkte dat ik dat deel van de functie juist heel leuk vond. Het vermogen om boven de materie te staan en afstand te nemen van hoe dingen ‘altijd al gedaan zijn’, gaf mij de ruimte om vernieuwende voorstellen te doen. Daarnaast was het persoonlijke contact met mensen, zowel intern als extern, voor mij cruciaal. Mijn tijd bij Young Colfield heeft daar zeker aan bijgedragen. Door het programma heb ik mezelf beter leren kennen en ben ik meer zelfverzekerd geworden in het voeren van gesprekken. Vroeger vond ik dat soort situaties spannend, maar nu weet ik mijn eigen krachten en zwaktes beter te erkennen. Dit zelfbewustzijn is iets dat ik tijdens mijn traineeship heb ontwikkeld, en het helpt me om met meer vertrouwen en openheid mijn werk te doen. Ben jij een young professional en op zoek naar een passende traineeship? Of ben jij een opdrachtgever op zoek naar toptalent? Aarzel niet en neem contact met ons op voor een kopje koffie.