Els Hoebée
Partner
Welke lessen neem je allemaal mee van je Young Colfield tijd?
Echt mijn hart en geluk volgen in plaats van dingen doen omdat het hoort of omdat iedereen het doet. Ik heb een berg oordelen en overtuigingen losgelaten. Zoals zo’n keuze voor YC of ABN: dat ik kan scheiden of ik iets doe omdat ik het leuk vind, niet omdat ik een overtuiging volg die prestige oplevert.
Ik heb ook veel vertrouwen in mezelf ontwikkeld. Mezelf leren kennen, op een waarderende manier. Veel terug gekregen waarvan ik niet wist dat het talenten waren. Dat ik dingen die makkelijk gaan mag koesteren als talent in plaats van me alleen te richten op het moeilijke dat ik nog moet leren.
En ik heb heel veel vrienden gemaakt. Diepe vriendschappen, mensen van wie ik echt diep in mijn hart houd.
Ik heb ook geleerd hoe ik mezelf kan zijn in een werkomgeving. Iets dat ik nog steeds uitdagend vind. Maar YC heeft me daar enorm in geholpen om dat steeds meer te zijn. Ik heb veel geleerd over werk, maar ook over de relativiteit van werk. Het is zo goed dat ik gezien heb dat het gewoon zo kan, dat het geen utopie is. Dat dat argument van “het is gewoon werk” gewoon niet waar is. Ik kan nu zeggen: “ik heb zo’n bedrijf gekocht en geleid en het kan wel.”
Wat bedoel je met “het kan wel”?
Je kan jezelf niet scheiden van hoe je op werk bent en hoe je thuis bent. Je kan je als organisatie niet scheiden van de maatschappij. Het is allemaal verbonden. Je kan wel doen alsof je werk inhoud het belangrijkste is voor je dat er is, maar dat is niet zo. Liefde, vriendschap, dat is belangrijk. Waarom zou je dat dan ook niet onderdeel van je werk laten zijn?! Dus ik heb hier echt geleerd dat het geen parallel leven hoeft te zijn – werk en privé – dat het samen kan, geïntegreerd. Dus ook al zitten we hier op zo’n bedrijven terrein op Zuid-Oost. Het is niet de essentie van wat wij hier doen.
En wat heb jij toegevoegd aan Young Colfield?
Dat je mag dromen en dat alles bespreekbaar is. En tegelijkertijd het realisme dat we ook een business te runnen hebben met elkaar. Daar helderheid en eerlijkheid inbrengen in de verwachtingen. Ik probeerde met trainees altijd in gesprek te zijn. Ze te stimuleren in hun ambities en dromen. En tegelijkertijd ook eerlijk te zijn in de kaders en het realisme. Ik hoop dat ik daarin heb toegevoegd dat het niet OF OF is maar EN EN. Dat beide aspecten belangrijk zijn en dat het samen kan.
Ik hoop ook warme relaties met de partijen waar we mee samenwerken. Feedback van mijn opvolger was: het lijkt wel alsof je aanschuift bij iedereen alsof je de buurman of familie bent, zonder dat het ten koste gaat van de zaken. Ik denk dat dat wel echt betrokken opdrachtgevers heeft opgeleverd.
En een maatschappelijk hart. Verder kijken dan de grenzen van onze eigen organisatie. En ook een bredere verantwoordelijkheid nemen.
En natuurlijk humor en muziek! Eindeloos lachen met elkaar, borrels, wintersport, liedjes maken voor teams en mensen die uit dienst gingen. Zo genieten. Mensen in het zonnetje zetten, gieren van het lachen. Prachtig. Daar hield ik wel van: sfeer maken op de bijzondere momenten.
Heb je tot slot nog een wijze les voor de lezer of voor de mensen die na jou bij YC komen?
Mijn laatste maar meest fundamentele inzicht: durf te werken vanuit vertrouwen in plaats van vanuit controle. En ook daarin hoef je niet bang te zijn dat alles uit je handen valt. Ik ben juist verrast wat voor mooie dingen er dan kunnen ontstaan. Niet willen beheersen, maar echt vertrouwen geven. Dat is iets heel anders dan laissez-faire. Het kan ook over kaders gaan, maar op een ‘ik geloof dat je het kan, ik ga je faciliteren hoe’ manier. Dat is echt een les voor mezelf die ik meeneem.
En nu?
Ik wil het eigenlijk nog een stap verder trekken hierna. Onderwerpen die mij bezighouden, die me aan het hart gaan. Waarom kan ik daar niet mijn werk van maken? Dat wil ik nu een kans gaan geven. Mijn hart mijn werk laten bepalen. In plaats van mijn werk mijn week te laten bepalen. Daar ga ik de tijd voor nemen.
Ik ben me zo super bewust dat ik hier iets achterlaat dat ik niet ergens anders ga vinden. Maar dat is ook goed. Ik vind het fijn om dat te erkennen. Om daar bewust afscheid van te nemen: de mooie bijzondere dingen die hier zijn. Dat die ook echt hier mogen zijn. En dat ik hierna geen kopie hoef te vinden. Ik zou het geen recht doen als ik nu zeg: “dat ga ik precies zo terugvinden!” Ik sluit dit hier af, het gaat me aan het hart, het is waardevol, ik vind het niet terug, en tegelijkertijd weet ik: het is geen utopie, het kan. Dat maakt het afscheid emotioneler maar maakt ook dat ik er recht aan doe.
Piter-Jan, we gaan je missen!
Els Hoebée
Partner
Hogehilweg 8
1101 CC Amsterdam Zuid-Oost