Santje ter Horst
Trainee Talent Program
Afgelopen jaar zijn we bij Young Colfield een samenwerking aangegaan met NL Cares, zodat trainees de kans krijgen om ook naast hun opdrachten iets terug te doen voor de maatschappij. Santje, trainee binnen het Talent Program, ging samen met 7 andere Young Colfielders op bezoek bij Dagcentrum Gaasperdam. Lees hier over haar ervaringen!
Bijna alle trainees binnen Young Colfield zitten op een andere opdracht en iedereen is geselecteerd op de vier kernkwaliteiten, waaronder ‘verbinding’. Je zou zeggen: genoeg variatie en openheid in deze groep mensen. En toch, denk ik, zullen ook wij moeten toegeven dat we in een bubbel leven. Of die bubbel nu ‘Young Colfield’ heet, ‘De Randstad’ of ‘mensen die gestudeerd hebben’. Het leven tussen zo’n zelfde groep mensen kan lekker zijn (want: herkenning, eensgezindheid, weten wat je kunt verwachten…) en is misschien ook helemaal niet verkeerd, maar soms is het toch nuttig er los van te komen. Buiten je bubbel treden kan helpen met het opdoen van nieuwe inzichten en het relativeren van je eigen leventje.
Wat is nu een betere manier om buiten je bubbel te treden, dan door bewust de interactie op te zoeken met mensen waarmee je anders niet snel in aanraking zou komen? Vrijwilligersorganisatie NL Cares organiseert activiteiten en evenementen voor individuen en organisaties die graag iets voor de medemens willen doen. “Met onze activiteiten, events en programma's, bouwen we samen aan een maatschappij (...) waarin er aandacht is voor iedereen; we ons best doen voor elkaar en ons verantwoordelijk voelen voor elkaars geluk; we samenwerken aan oplossingen voor sociale problemen in de maatschappij”. Sinds een tijdje is Young Colfield een samenwerking aangegaan met NL Cares. Dat biedt ons als trainees en staff de gelegenheid af en toe deel te nemen aan een van hun activiteiten.
Op 3 augustus bezochten we met een groep van 7 YC’ers de bewoners van Dagcentrum Gaasperdam: een dagactiviteitencentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Met behulp van getrainde begeleiders kunnen bezoekers daar deelnemen aan activiteiten in kleine groepen. Via NL Cares hebben we een ochtend met een groepje gewandeld, zodat ze op deze dag aan hun lichamelijke beweging en tijd buiten kwamen.
Het was een ervaring, dat wandelen: anders dan de vaste begeleiders schrokken wij ons rot, toen een vrouw omgekeerd op haar rollator ging zitten en deed alsof ze achteruit een heuveltje af zou rijden. Was haar vaste prank. Jasper's buddy was niet heel spraakzaam, maar schreeuwde het uit wanneer we even stil stonden. Dit leek eerst door pijn te komen, maar bleek een uiting te zijn van blijdschap dat hij aan het wandelen was. Hij wilde dóórlopen! Maxime vertelde honderduit over wat ze allemaal om zich heen zag: zo kon de blinde vrouw van wie ze de rolstoel vooruit duwde, toch genieten van de bloemen en het gras. Johan werd voor het weggaan heldhaftig ge-kiekeboe’d door een van de bewoonsters, die gauw wegrende als hij het terug deed. Guido en Merle gingen op fietsavontuur met de keukenploeg van het Dagcentrum en bleven nog een half uur langer weg dan gepland: zij werden eerder door de bewoners op sleeptouw genomen dan andersom. Wat me opviel toen ik tijdens het wandelen om me heen keek: we hadden allemaal een grote glimlach op ons gezicht.
De waarde van deze ochtend werd meteen duidelijk tijdens het nabespreken. Door de ongefilterde emotie is goed merkbaar hoe blij mensen worden van het ommetje dat ze maken. Niet alleen de bewoners zelf, maar ook de medewerkers van het Centrum. Zij bedankten ons meermaals dat dat we er waren: “Ik sta alleen, dus als jullie er niet waren geweest, had de hele keukenploeg vandaag niet naar buiten gekund”. We reden terug met een dubbel gevoel: heftig hoe afhankelijk deze mensen zijn van de buitenwereld, tegelijkertijd inspirerend om te zien hoe begeleiders zich iedere dag weer voor hen inzetten en hoe weinig eigenlijk nodig is ze blij te maken.
In ieder geval kwam ik heel geïnspireerd terug van deze ochtend. Natuurlijk schoot ik na de lunch weer gauw terug in mijn eigen bubbeltje: kantoor, mails, doorgaan met de dag. Maar misschien is die bubbel toch wat opgerekt. Voor mij heeft het in ieder geval weer gezorgd voor een moment van relativering van de druk of stress die ik kan ervaren. Het genieten van een klein wandelingetje en kiekeboe spelen met wildvreemden - dat is toch eigenlijk waar het leven om draait?
Santje ter Horst
Trainee Talent Program
Hogehilweg 8
1101 CC Amsterdam Zuid-Oost