Donderdag 18 februari is het tijd voor de tweede stop in ons online zelfbewustzijnsavontuur: Hoe breng jij organisaties in beweging? Piter-Jan en Els, Partners bij Young Colfield, gaan op onderzoek uit samen met Virginia Yanquilevich, CEO bij Dopper. In deze blog neemt Piter Jan we je mee wat ons beweegt bij Young Colfield rondom deze vraag.

#2 Hoe breng jij organisaties in beweging? 

Donderdag 18 februari 11.00 – 12.00 met Virginia Yanquilevich, CEO van Dopper

Wat doe je als één van Nederlands grootste retailers jouw Dopper flessen wil verkopen en je zo je winsten kunt verdubbelen? Terwijl deze retailer niet voldoet aan de duurzame supply chain die zorgt voor preventie van plastic afval in oceanen? Dan werk je dus niet samen, punt. Liever een coalition of the willing met 500 internationale organisaties die geen cent betalen maar wel stoppen met single-use plastics. Virginia neemt ons mee in de visie van een kleine organisatie met een grote mond op zoek naar een plastic-vrije wereld. “Door mijn werk als CEO van Dopper wil ik niets anders dan anderen te inspireren door middel van educatie en bewustzijn om gedragsverandering teweeg te brengen,” aldus Virginia. 

“Het is niet allemaal ruk. Maar we hebben wel haast.”

Op 21 januari openden we ons zelfbewustzijnsavontuur met een gesprek met Hans Stegeman met als laatste vraag eentje uit ons eigen "zelfbewustzijnsspel": ‘Stel, er wordt een realityshow gemaakt over jouw leven en jouw boodschap, hoe zou die dan heten?’ Waarop Hans antwoorde: “Het is niet allemaal ruk. Maar we hebben wel haast”. Als je vóór dit antwoord nog geen urgentie voelde, voelde je het nu wel. Wijzelf als individu zijn aan zet. Sterker nog, grote systemen veranderen begint bij de ‘gekkies’ die kritisch durven zijn, ongebaande paden willen begaan zonder enige garantie op succes, met het lef om een nieuw verhaal neer te zetten. Dat begint bij jou en mij. In de reacties op dit gesprek kregen we vaak de volgende vraag terug: 

"Maar hoe dan?!"

Met die vraag liepen Réal, Anne, Els en ik ook in 2018 toen we Young Colfield verzelfstandigden. Ergens diep van binnen wisten we al heel goed aan welk verhaal we wilden bouwen. En zo "begonnen we gewoon". Dromen uitspreken, elkaar vertrouwen in die gemeenschappelijke visie en dat resultaten volgen wanneer “we doen wat klopt”. Niet alleen dromen, maar ook doen. Niet met z’n vieren, maar met ons hele staff team en onze trainees.

En al doende kwamen we allerlei spanningsvelden tegen. Hoe bouw je aan een nieuw verhaal zonder de verbinding te verliezen met het huidig narratief? Hoe maken we keuzes die bouwen vanuit het nieuwe bewustzijn, congruent met onze visie maar ook nog steeds met voldoende realiteitszin? Hoe zet je een financieel gezonde onderneming neer die verder kijkt dan alleen impact in euro's? Die anders durft te zijn maar ook nog steeds onderdeel is van het huidige systeem? Waar ligt de gezonde balans?

Onbevangen met visie

Ja, we sprongen er onbevangen in. Maar niet stuurloos. Met onze hele organisatie werkten we de eerste maanden aan een visie die expliciteerde wat we eigenlijk al wel wisten. Ons hoger doel kennen jullie inmiddels: Wij geloven dat mensen vanuit zelfbewustzijn de wereld in beweging brengen. Het was de leidraad die ons hielp bewuste besluiten te nemen, ook al waren ze spannend. Waar hebben we het dan over? We nemen je graag mee in wat voorbeelden.

Een organisatiestructuur gebaseerd op vertrouwen, heelheid en eigenaarschap

Geloven dat mensen vanuit zelfbewustzijn de wereld in beweging brengen begint met vertrouwen. Wat ons betreft paste daar geen hiërarchische managementstructuur meer bij met voor elke partner een silo. Dus, onder leiding van onze way of work squad Anneloes, Anne en Matthijs werkten we aan een nieuwe manier van organiseren. Grotendeel gebaseerd op Reinventing Organizations osnze  - de holocratische organisatie van Frederic Laloux. Uiteraard met ons eigen Young Colfield sausje erover. Inmiddels is onze structuur niet meer gebaseerd op controle. Onze structuur vindt haar basis in vertrouwen. De rol van de partners transformeerde van bestuurder naar aandeelhouder. Wat betekent dat ze zich vanuit die rol alleen nog bemoeien met de randvoorwaarden van de onderneming – teamleden kregen een grotere verantwoordelijkheid met beslissingsbevoegdheid. Simpel gezegd: de mensen die "het werk doen" zijn ook bevoegd om alle besluiten te nemen die daarbij horen. Geen vinkjes of goedkeuringen van de eindbaas meer. Deze verandering in manier van werken bracht ons nog zoveel meer - de blog die deze reis verdient volgt later.

Contracten als verlengde van onze visie

Werken op basis van vertrouwen staat ook wat op gespannen voet met (arbeids)contracten in de klassieke vorm. Waarom schuiven we mensen een standaard arbeidscontract met ingewikkelde termen onder de neus, wanneer het ook leuk kan? Een contract dat niet eenentwintig pagina’s tekst kent, maar misschien maar drie? Een contract waarin niet de wet, maar juist de achterliggende gedachte centraal staat. Geen pakket van afspraken om risico’s uit te sluiten, maar een welkomstbrief waarin we gezamenlijke afspraken maken om fijn samen te werken. Een contract gewoon eenvoudig te begrijpen valt. Een document dat past bij onze visie. Een contract dat natuurlijk wel juridisch ondersteunt wanneer het nodig is en wettelijk klopt. Lees hier verder voor het hele verhaal. We lanceerden een nieuwe tijd arbeidsovereenkomst en maakten er een week na de intrede van Corona ook een vast contract van voor onze hele organisatie. Hier lees je hoe we tot deze afweging kwamen.

Waarde gaat over meer dan alleen euro's

Als je het even helemaal plat slaat is ons business model er een van detachering. We zetten mensen in voor een uur- of maandtarief. Voor kleinere en/of maatschappelijke organisaties zijn we best duur. Echter kunnen dat net zo goed organisaties zijn die een sterke visie op talent hebben, iets bijdragen aan de wereld waar wij ook in geloven of gewoon een inspirerende plek kunnen bieden voor onze mensen. Daarom maakten we afgelopen jaar ruimte voor maatschappelijke samenwerkingen waarin we kijken naar het vermeerderen en uitwisselen van waarde. Dat beviel zo goed dat we daar in 2021 mee doorgaan. Dit vraagt ook om een andere benadering van ‘waarde’ en het wegnemen van prikkels die voorrang geven aan andere keuzes. Zo experimenteren we vanaf 2021 met een zelf opgezet maatschappelijk supportfonds waar onze commerciële mannen en vrouwen een stukje tarief kunnen compenseren; waardoor de keuze in een samenwerking echt op basis van visie plaatsvindt in plaats van op financiële impact. Geld mag vloeien, omzet mag groeien, maar dat is geen doel op zich. Het is eerder het natuurlijk gevolg van een waardevolle samenwerking.

Ons ondernemersmanifest

In november kwamen we weer met z’n vieren bij elkaar. Bijna drie jaar later, een schuld armer, een ondernemersavontuur rijker. We schreven samen ons ondernemersmanifest. Waar het wat ons betreft over mag gaan.

Wij geloven in mensen
Mensen die het verschil kunnen maken
Mensen die in verbinding zijn met zichzelf
Mensen die bewustzijn brengen in de wereld om hen heen.
 
Wij kiezen voor een wereld die bouwt op vertrouwen, vrijheid en bewustzijn

 Wij ondernemen vanuit omgevingsbewustzijn en maatschappelijke verantwoordelijkheid
Bij ons komt eerst welzijn, dan welvaart
Komt eerst bewustzijn, dan rendement.
 
Dat begint bij ons zelf: laten zien dat dit kan door het te zijn, te doen
Niet als doel op zich maar als manier waarop
Dat gaat niet in één keer goed, maar het is de intentie die telt
Juist in het vallen en opstaan ervaren we, leren we, worden we wijzer.
 
Daarin zijn we heel serieus, maar nemen we ons zelf niet al te serieus
We zien ondernemen als een onbevangen avontuur

 We kunnen het grondig oneens zijn en nog steeds samen lachen

Deze reis kent geen eindstation

Hoe we deze weg met elkaar afleggen is wat ertoe doet.