Femke Meijer
Trainee Talent Program
Tijdens het Talent Program, ons multi-company management traineeship, doorloop je naast de drie à vier opdrachten bij verschillende organisaties een uitgebreid persoonlijk ontwikkelprogramma met je team van zeven andere trainees. Afgelopen zomer stond een van de trainingsdagen van team 23 in het teken van actie en rust. In het ochtendprogramma gingen zij aan de slag met de “Boksen als spiegel voor gedrag” training van bokscoach Aaldrik en in de middag wachtte een stiltemiddag onder leiding van onze eigen Talent Manager Els. Benieuwd naar deze dag? Lees dan hier de blog van Femke en Manouk!
Boksen als spiegel voor gedrag - Manouk
We arriveerden vol goede moed in Zandvoort aan zee. Aaldrik, onze trainer, wachtte ons op in een aparte zaal in een strandtent. Daar zagen we de bokshandschoenen al liggen en begonnen onze handen te jeuken! Eerst vertelde Aaldrik over zijn indrukwekkende achtergrond. Als voormalig marinier weet Aaldrik hoe het is om te worden geconfronteerd met extreme, vijandige en stressvolle situaties. Hij vertelde hoe hij als jonge twintiger al een team van mariniers moest leiden in een sterk masculiene omgeving waar weinig over emoties werd gepraat. Dit laatste leidde vaak tot psychische en fysieke klachten. Dat is dan ook de plek geweest waar hij stapje voor stapje heeft geleerd om te delen wat er in hem omgaat en te leren hoe het opzoeken van die kwetsbaarheid met elkaar helend en verbindend kan werken.
Na een indrukwekkend verhaal begon dan nu echt de training! Met onze bokshandschoenen paraat mochten we na een basislesje boksen, zelf aan de slag. Of zoals dat in het boksen heet: sparren. Het idee is dat de bewegingen die je maakt, (onbewuste) patronen in jou laten zien. Hoe jij omgaat met stressvolle situaties, wordt door het sparren zichtbaar. Het is bizar wat er gebeurde. In de eerste sparsessie ervaarde ik al gelijk mijn (onbewuste) patroon: in stressvolle situaties en als ik omringd ben door dominante persoonlijkheden, kan ik me snel laten leiden. Het fijne van deze training was dat je gelijk met deze inzichten aan de slag kon gaan. Wat betekent dit patroon? Waar komt het vandaan? Wat werkt voor mij? Wat werkt niet voor mij? Hoe kan ik in het vervolg dichter bij mezelf blijven? Hoe kan ik het de volgende keer anders doen? Hoe zorg ik voor mezelf en de ander? Dat vond ik onwijs fijn werken, omdat je direct ermee kon experimenteren en daardoor snel progressie boekte.
Al met al een mega waardevolle training die prachtig en vooral zo snel zichtbaar maakte waar ik nog meer voor mezelf mocht zorgen en waar ik de ander nog meer mocht zien. Dank Aaldrik!
Welkom in de stilte - Femke
Welkom in de stilte. Met die woorden begon onze ‘mini silent retreat’ training. De opdracht van deze middag was heel simpel: wees stil. In je eentje, een paar uur lang, in de natuur. Zonder muziek, zonder telefoon. Niemand die tegen je praat, geen Spotify die op repeat staat, geen social media die jouw aandacht proberen te grijpen. Een hele simpele opdracht dus, maar is het in de praktijk wel zo makkelijk om lang stil te zijn?
Want wanneer ben ik nog écht stil? Wanneer is het überhaupt om mij heen stil? In mijn woonplaats, Amsterdam, vind ik stilte moeilijk te vinden. De stad leeft en staat altijd aan. Soms vlucht ik naar een bos, of naar mijn ouders die in een natuurrijke(re) omgeving wonen, maar ook dan verbreek ik zélf de stilte. Ik zing (vals). Ik zet muziek op. Tijdens de boswandeling praat ik voluit met een vriendin. Stilte is dan ver te zoeken.
Waarom? De vraag die misschien nu in jouw hoofd zweeft. Waarom zou je per se stil moeten zijn? Laten we voorop stellen: niks hoeft. Toch zijn er genoeg redenen te bedenken waarom een paar minuten stil zijn per dag geen kwaad kan. Van ‘stilte vermindert stress en spanningen’ tot ‘stilte stimuleert creatief denken’. Daarnaast, door helemaal stil te zijn ben je alleen met jouw gedachten. Iets wat je misschien normaal gesproken uit de weg gaat. Uit gewoonte, uit ongemak. Misschien dat ik daarom zo vaak muziek opzet om die stilte te doorbreken.
Enfin, een hele middag stil, hoe was dat? Na tien minuten sloeg de verveling al toe. Stil zijn vond ik niet erg - níks doen, daar word ik onrustig van. De rust gaf mij onrust. Dus hup, ik ging wandelen, ik ging afval ruimen, ik ging op avontuur door de duinen, ik ging een armbandje maken van riet. Zodra een zonnestraal door de wolken kwam, waande ik mij met gesloten ogen op een heerlijke vakantie. Maar het blijft natuurlijk Nederland: na een paar minuten namen de wolken het alweer over. Van tropisch eiland naar grauwe Noordzee.
Dankzij de stilte werd ik mij bewuster van de omgeving. Van de wolken die voorbij kwamen, de verschillende diersoorten én het afval wat niet thuishoort in de natuur. Mijn nieuwe voornemen dankzij deze middag: tijdens een wandeling bewust zoeken naar afval én dit meteen opruimen. En vond ik het gemakkelijk om de hele middag stil te zijn? Heel eerlijk gezegd: nee. Er zijn een paar ‘goedemiddag’ en ‘hallo’s’ uit mijn mond gekomen. Grappig genoeg beginnen vreemden snel een praatje zodra je afval aan het ruimen bent. Maar hé, de stilte omarmen doe je met kleine, stille en minder stille, stapjes.
Femke Meijer
Trainee Talent Program
Hogehilweg 8
1101 CC Amsterdam Zuid-Oost