Van notarieel recht tot Talent Connector en Business Developer bij Young Colfield - je hebt een interessante weg afgelegd. Zou je me daar eens in kunnen meenemen?
Mijn keuze notarieel recht was heel bewust. Dit was in mijn ogen de iets menselijkere kant van het ‘abstracte’ rechtsgebied. En deze keuze had mijn pad redelijk bepaald: kandidaat notaris worden bij een tof kantoor. Vanuit mijn rechtenstudie kwam ik dan ook vooral in aanraking met advocaten en notariskantoren en de klik met een partner heeft me doen besluiten om ondernemingsrecht te gaan doen. Dat heb ik een tijd met plezier gedaan. Totdat ik besloot: dit ga ik niet meer doen.
Wat was voor jou het punt dat je dacht ‘Dit is hem toch niet’?
Het werkende leven was heel nieuw. Veel verantwoordelijkheid, heel tof en uitdagend. Maar na een tijdje merkte ik fysiek dat ik nerveus werd van mijn werk. Zenuwachtig om naar werk te gaan. De gedachte ‘ooh ik moet weer aan het werk kwam vaak voorbij’ tezamen met die knoop in mijn maag.
Dat kwam voor mij vooral door de druk foutloos te moeten zijn de hele tijd. Ik ben van mezelf een perfectionist, dus ik hou niet van fouten maken, maar in deze omgeving MOCHT het ook gewoon niet. Heb ik het wel allemaal goed gezien, goed opgeschreven, begrijpt iedereen het wel goed? Mijn eigen valkuil werd in die omgeving erg aangesproken en uitvergroot. Daarnaast was het ook hetgeen wat ik concreet aan het doen was: veel achter mijn laptop, in aktes punten en komma’s te checken, en weinig in contact met mensen. En dat laatste is nou juist waar mijn krachten liggen. Dat begon te knagen.
Wat heeft jou doen besluiten om toch een overstap te maken, en wat deed dat met je?
Toen ik begon te voelen aan mezelf dat er iets niet goed zat was er toevallig rond die tijd binnen mijn kantoor een samenwerking met een coach gestart. Vragen als ‘Waar krijg jij energie van?’ en ‘Waar ben jij goed in?’ bespraken we hier. Als ik dat op mijn werkzaamheden legde, kwam dat gewoon niet overeen met elkaar. Dat was voor mij een heel duidelijk moment dat ik zag dat ik eigenlijk iets deed waar ik heel veel energie in stopte, maar dat niet in dezelfde mate terugkreeg. En dan vraag je jezelf af ‘Waarom doe ik dat dan eigenlijk?’. Toen ik besloot om dat dus niet meer te gaan doen voelde ik trots, opluchting en ontspanning.
En tegelijkertijd vond ik het ongelofelijk spannend, want wat dan wel?
Mooi dat je uiteindelijk toch die stap genomen hebt! Hoe heb jij dat voor jezelf kunnen bepalen ’Wat dan wel’?
Ik wist niet goed waar te beginnen, er is zoveel en ik vind zoveel leuk, dat maakt het niet perse makkelijker. Logischerwijs bleef ik in het begin hangen in de omgeving die ik kende, maar de praktische uitvoering van alle rollen die ik daar tegenkwam leken me niet veel anders dan waar ik vandaan kwam. Er ging letterlijk een hele nieuwe wereld voor me open door de acceptatie dat dat dus niet mijn weg was.
En daardoor stond ik open voor alles wat er op me afkwam en kon ik nieuwe dingen ontdekken.
Toen ik in contact kwam met een recruiter, vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Zo’n soort rol leek me zo leuk, iemand kunnen helpen met de volgende stappen zetten. Ik ben gaan solliciteren in de hoop dat iemand me op zo’n rol zou aannemen, gezien mijn studieachtergrond en werkervaring in rechten. Uiteraard kreeg ik van iedereen dezelfde vraag: Hoezo wil je dit gaan doen? Ik heb heel open mijn verhaal verteld en de dingen waar ik tegenaan liep. Dat ik erachter was gekomen dat ik energie krijg van mensen en verbinding maken en dat ik daar iets mee wilde. Hoe precies wist ik natuurlijk ook niet, maar van mijn beeld als recruiter wist ik zeker dat ik dit terug kon vinden. En zo ben ik bij een grote corporate terecht gekomen als recruiter
En toen kwam Young Colfield op je pad. Wat was voor jou de reden om de overstap te maken? Want je had een leuke job gevonden waarin je helemaal tot je recht kwam.
Ik kende Young Colfield via een goede vriend die er werkte als Talent Manager. Als hij over zijn werk vertelde merkte ik dat ik erg aansloeg op de manier waarop Young Colfield tegen werken en persoonlijke ontwikkeling aankijkt. Daar straalde een bepaalde ondernemendheid en eigenaarschap uit. Zelfbewust in het leven staan en zelf sturing geven. Die stap was ik al een tijdje aan het zetten in mijn ontdekkingstocht en heeft mij heel veel gebracht. Ik gun iedereen zo’n zelfde ervaring. En dat daar bij Young Colfield zoveel aandacht naar toe gaat vind ik fantastisch. En toen kwam hier een vacature vrij, die las ik en direct had ik het gevoel, ‘ja dit ben ik, ik lees hier mezelf’.
Wat waren de dingen die je daarin aanspraken?
Vooral het stuk impact maken als jezelf resoneerde.
Dat betekent voor mij mogelijkheden zien, mijn eigen ideeën hebben en die ook daadwerkelijk gaan uitvoeren.
Vanuit eigen kracht en energie kunnen bijdragen in plaats van iets willen en dan door honderd mensen goedgekeurd moeten worden. En dat in combinatie met de ruimte die je krijgt om jezelf te ontwikkelen en te groeien. Een omgeving die stimuleert dat je blijft nadenken over ‘waar wordt je blij van?’ en ‘wat werkt er voor je?’. Dat is namelijk niet iets wat vaststaat, dat puzzeltje is iets wat je continue aan het leggen bent.
Maar de missie van Young Colfield ‘het zelfbewuste’ gaat niet alleen over mensen, maar ook over onze bedrijfsvoering en de partners waarmee we samenwerken. Zelfbewuste bedrijfsvoering gaat voor mij over een bepaalde maatschappelijkheid. Maar vooral ook, hoe ga je met je mensen om? Zijn je mensen gewoon een poppetje waarmee je kunt schuiven en kunt doen en laten wat je wilt? Of zijn je medewerkers mensen met bepaalde kwaliteiten en krachten en laat je ze tot hun recht komen, ook als dat financieel of strategisch misschien niet de beste beslissing lijkt?
En ben je daarmee dus ook niet bang om risico’s te nemen en mensen te laten ontwikkelen in de gebieden waar zij blij van worden i.p.v. de gebieden waar ze altijd al in gewerkt hebben? In mijn ervaring is juist die aandacht voor de menselijke kant nog wel eens ondergesneeuwd binnen de bedrijfswereld.
En ook hier bij Young Colfield zijn we uiteraard niet perfect, maar we hebben hier wel een duidelijke visie die we nastreven. En daarin durven we keuzes te maken die op het eerste oog niet altijd het meest logisch of best lijken, maar er wel voor zorgt dat we achter onze visie blijven staan.
De visie dat iedereen een eigen persoon is die wat te brengen heeft. We streven een cultuur na waarin we stimuleren dat je trots mag zijn op wie je bent en wat je meebrengt. En dat je je complete zelf kunt meebrengen als je dat wilt, inclusief alle gedachtes en emoties, daar zit veel waarde in namelijk. Onze trainees helpen zelfbewust in het leven te staan, daar ben ik graag onderdeel van.
Als je terugkijkt naar de start bij Young Colfield, wat heeft je dan het meest verrast?
De creativiteit in samenwerkingen en overeenkomsten. Dat is altijd vanuit de insteek: laten we kijken hoe we dit mogelijk gaan maken, én laten we dat op een leuke manier doen. Dat in plaats van: het past niet in het plaatje wat we hebben dus nee het kan niet. Die beren op de weg die tackelen we wel als we ze tegenkomen, daar gaan we ons niet van tevoren door laten tegenhouden. Dat is een hele andere manier van dingen aanpakken, vanuit creativiteit en energie creëren. Dat geeft een andere relatie vanuit de voor wat hoort wat mentaliteit. Dat geeft vrijheid en speelruimte met elkaar.
Die vrijheid brengt natuurlijk ook soms wat vaagheid en verwarring met zich mee. Wat mag ik wel en wat mag ik niet? Hoe zit het nou eigenlijk? En wie bepaalt er? Maar uiteraard zijn er ook hier processen, verantwoordelijkheden en (financiële) plannen en overzichten. Anders kun je niet zolang een financieel gezond bedrijf runnen. Het verschil met mijn eerdere werkgevers zit hem erin dat deze processen bij Young Colfield dienend zijn, en niet leidend. En dat er vanuit vertrouwen gewerkt wordt. Dat vergt een stukje onderdompelen in de Young Colfield cultuur en onze manier van werken als je hier binnenstapt. Nee leren zeggen maar ook vooral ja durven zeggen tegen initiatieven, dingen op zijn kop te zetten en anders aan te durven vliegen.
Wat zijn de dingen die je starters mee wilt geven als ze ergens als newby over de vloer komen?
Dat is een leuke en eentje die ik mezelf ook niet altijd gun; geduldig en lief zijn voor jezelf. Het hoeft niet allemaal meteen perfect en je hoeft het ook niet allemaal meteen te weten en vooral te verwachten dat je het allemaal kan.
Gun jezelf de tijd om te ontdekken wat leuk is en waar je blij van wordt. Je hoeft niet nu al de perfecte keuze te maken, want je ziet aan mijn voorbeeld, je kunt nog alle kanten op als je al eenmaal ergens bent begonnen met werken. Je hoeft niet te beantwoorden aan de druk die opgelegd wordt vanuit anderen. Blijf nieuwsgierig naar jezelf kijken en luisteren om te ontdekken wat je leuk vindt. Proef aan dingen, het hoeft allemaal niet zo serieus als het lijkt te moeten zijn. Het blijft een ontdekkingsreis, daar kom ik steeds meer achter.
Het gaat niet om dat ene eindpunt wat je van tevoren hebt bedacht. En waarom dan niet genieten van en plezier beleven aan die reis?! Dan zie je wel waar je komt. En dat is oke en lastig tegelijk. Maar het haalt de druk van ‘de juiste keuze’ af.
Dingen proberen. Doen en voelen, dat is de enige manier om erachter te komen wat er nu klopt voor je.
En wat er nu klopt betekent niet dat dat over tien jaar nog steeds moet kloppen. En heb je dan een verkeerde keuze gemaakt als je het naar je zin hebt gehad? Ik heb absoluut geen spijt van de keuzes die ik heb gemaakt. Ik heb in alle fases mega veel geleerd over mezelf waar ik nu nog steeds heel veel aan heb en wat ik alleen maar meer ben gaan benutten. Ik gun iedereen die nieuwsgierigheid naar zichzelf om daar een beetje mee te spelen. Daarom sta ik zo achter de programma’s die we aanbieden aan mensen die net klaar zijn met hun studie. Want hoe vet is het dat je die ontdekkingstocht direct kunt voortzetten, en die nieuwsgierigheid kunt aanwakkeren! In plaats van, hé dit zijn de boxen die ik allemaal check, dus dan ga ik dit maar doen.
En ik gun mezelf inmiddels het plezier en de nieuwsgierigheid om te blijven ontdekken.
Ik ben inmiddels begonnen met het volgen van een 8 weekse mindfullness training – waar ik super enthousiast over ben en ga zelf meedoen aan het Persoonlijk Leiderschaps Programma wat we aanbieden vanuit Young Colfield. Daar kijk ik erg naar uit om te ontdekken wat me dat gaat brengen. Zo mooi dat dat tegelijk naast mijn werk kan bestaan.