Ondernemers in de dop: de wereld door de ogen van een kind!

Een tijdje terug zijn er bij ons op het kantoor kinderen uit groep 8 van de El Kadisia basisschool langs geweest! Op die dag kregen ze van onze trainees een uitleg over wat een bedrijf precies inhoudt en gingen we samen met hen aan de slag om een eigen bedrijfje op te zetten. Het doel van de dag was om ze te introduceren aan andere mogelijkheden die voor hen in de toekomst zijn weggelegd waar ze zich misschien nu niet van bewust zijn. Het werd een dag vol creatieve ideeën, gedans en gelach. In deze blog zal ik je meenemen in de vele inzichten die ik heb opgedaan van de kinderen na ze te confronteren met vragen waar ik eigenlijk zelf niet eens antwoord op heb. Kom met me mee op avontuur en ontdek wat wij als vastgeroeste volwassenen van deze vrijzinnige en eigengeestige kinderen kunnen leren!

Ondernemers in de dop: de wereld door de ogen van een kind!

Kan je je dat nog herinneren? Toen je iedereen boven de leeftijd van 14 als “Meneer” aansprak? Dat het enige waar jij je zorgen over maakte was of je moeder vanavond tóch spruitjes had klaargemaakt? De tijd van buitenspelen, vieze handjes, snotneuzen en stiekem laat opblijven om nog even die laatste Pokémon te vangen? Het lijkt allemaal zo lang geleden. Jaren van scholing, hormonale veranderingen, sociale druk en prestatiedrang hebben het doen lijken als een hele andere wereld. Een stuk van jezelf waarvan je weet dat het er ooit was, maar niet zo goed meer weet waar en óf het echt was.

Tegenwoordig lijkt het alsof de hele wereld alles doet om weer even kind te zijn. Competitief tikkertje is een officiële sport geworden, apenkooien is weer “booming” onder de Amsterdamse yuppen en vingerverf begint langzaam een gerespecteerde kunstvorm te worden. Activiteiten die eigenlijk destijds als een introductie tot iets werden gezien beginnen nu weer geïntroduceerd te worden. Met deze gedachten was ik aan het worstelen toen opeens mijn rust verbroken werd door gelach, gebrul en geschreeuw van de kinderen van de El Kadisia basisschool die met flink tempo ons kantoor bezetten. Ze kwamen ontdekken wat werken nou precies inhoudt en er waren zes trainees aangewezen die hun functie op opdracht een dagje links zouden laten liggen om een dag meester of juf te spelen. Zulk enthousiasme over werken had ik maar zelden bij mensen, laat staan kinderen, gezien. Ik dacht weer terug aan de “kinderlijke” hobby's die we nu weer aan het beoefenen zijn en werd langzaam nieuwsgierig. Wat voor andere geniale ideeën schuilen er allemaal in die kleine hoofdjes?

Enigszins teleurgesteld dat ik niet de hele dag met ze kon doorbrengen besloot ik wat vragen op te schrijven in de hoop ze aan het denken te zetten. Het waren vragen waar ik de afgelopen tijd überhaupt eigenlijk best wel mee worstel en ik was benieuwd hoe de kinderlijke nieuwsgierigheid, het eindeloze optimisme en de schijnbaar onuitputbare poelen van energie hier naar zouden kijken. Ik had drie centrale thema’s in mijn hoofd die ik met hen wilde ontdekken; geluk, de wereld en het doel van het leven. Enigszins overtuigd dat ze met hun mond vol tanden zouden staan van mijn geniale vragen sprintte ik de trap op, op zoek naar mijn testsubjecten.

Ik wilde er zeker van zijn dat iedereen zich fijn zou voelen bij het beantwoorden van de vragen dus ik sprak de kinderen één voor één. Ik gaf eerlijk toe dat ik zelf geen antwoord had op deze vragen en hoopte dat zij me hiermee zouden helpen. Ieder kind dat ik aansprak beantwoordde me met vriendelijkheid, interesse en een dosis enthousiasme toen ik ze de volgende vragen stelde:

-        Wat maakt jou gelukkig?

-        Wat is het doel van het leven?

-        Als je één ding kon veranderen in de wereld, wat zou dat dan zijn?

Deze vragen lijken misschien wat heftig voor ons als volwassenen, maar geen enkel kind reageerde op een rare manier. Ze beantwoordden de vragen alsof het niks was, zonder enige echte moeite en zonder me te veroordelen. Oprechte interesse beantwoord door oprechte eigenheid en eerlijkheid. De ogen door de wereld van een kind, wijsheden die verloren zijn gegaan in ons opgroeien. Ga met mij mee op avontuur en herontdek wat geluk nou precies is, hoe de wereld er uit zou moeten zien en wat het doel van het leven is. Kinderlijk simpel, zo lijkt het.

Geluk

Hetgeen waar we collectief tegenwoordig mee geobsedeerd zijn. Het naleven van de ene high door de andere en het liefst zo lang mogelijk zweven in een waas van positiviteit waarin ieder straaltje negativiteit zo ver mogelijk van je af moet staan. Geluk is in onze ogen een abstractie, een hoger goed, een staat van zijn, iets wat soms compleet onbereikbaar voelt door de eisen die wij als mensheid hieraan vasthangen. Volgens kinderen is het kinderlijk simpel (haha). Gelukkig zijn is... voetballen, samen met je vrienden zijn, playstationen, met je familie zijn of gewoon niks doen. Gelukkig zijn, kortweg, is niks anders dan doen wat je gelukkig maakt, zonder alle verwachtingen of eisen er om heen.

Doel van het leven

Volgens de kinderen was er één centraal thema wat samenhangt met het leven, en dat is het geluk en welzijn van anderen. Bijna alle antwoorden gingen niet over de kinderen zelf maar spraken over het geluk van anderen en de invloed die het op hen had. “Mijn familie gelukkig maken”, “anderen helpen en blij maken” of wanneer ze hele simpele activiteiten met hun familieleden ondernamen. Andere antwoorden waren wat existentiëler en gingen over “goed zijn voor de wereld” of "dingen doen die God blij maakt". Echter leek de essentie van de boodschap toch eenduidig; geluk is geluk delen en creëren, samen met anderen.

Als je één ding kon veranderen in de wereld, wat zou dat dan zijn?

Ik zie jullie al denken, de wereld, indien kinderen aan de macht zijn, zou gevuld zijn met speelgoed, snoep en simpelweg samengevat kunnen worden als een sprookjesachtige aarde. Hierin moet ik je gelijk geven, trouwe lezer, want de wereld die deze kinderen zouden vormen als ze het konden lijkt inderdaad op een sprookje. Een wereld waar “niemand arm is”, er "nooit oorlog zal zijn” een wereld waar “iedereen blij is”. Goed samengevat door één van de kinderen die zei: “een wereld waar kinderen aan de macht zijn”. Na het lezen van de gegeven antwoorden kan ik me daar alleen maar bij aansluiten.

♪♪Als ik de baas zou zijn dan werd meteen het nieuws een heel stuk positiever♪♪

‍

Geschreven door: Karo Abas- Trainee Talent Program