Mathieu Verver
Trainee Talent Program
We waren al een beetje bekend met Nidos door onze mede-trainee Esther, die er na haar traineeship in dienst ging. Na het lezen van de opdrachtomschrijving was ons nog niet meteen duidelijk wat er verwacht werd. Met vertrouwen dat dit goed zou komen, konden we nog geen week na onze eerste kennismaking beginnen. Aan de slag!
Mathieu: Hoe vertel jij aan mensen wat wij bij Nidos hebben gedaan?
Eline: Van alle vluchtelingen in Nederland, is een deel minderjarig en hier zonder ouders. Nidos heeft het voogdijschap over deze bijna zesduizend kinderen. De kinderen onder de vijftien worden in pleeggezinnen opgevangen. De jongeren met verblijfsstatus wonen met elkaar. Nidos coördineert de huisvesting en begeleiding voor deze groep. De uitvoering ligt bij aangesloten partners, wat meestal jeugdzorginstellingen zijn. Het aantal jongeren dat op deze manier wordt opgevangen en begeleiding krijgt is in de afgelopen drie jaar onwijs toegenomen, door verschillende redenen. De verwachting is dat dit voorlopig ook nog aanhoudt. Het is aan Nidos om in duurzame plekken te voorzien.
Wij waren onderdeel van het kwaliteitsteam binnen de afdeling Opvang. Dat team moet ervoor zorgen dat de aangesloten partners kwalitatief goede begeleiding en opvang verzorgen voor de jongeren.
Mathieu: En wanneer is het dan goed?
Eline: Nidos, het Ministerie van Justitie en Veiligheid en de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd hebben kwaliteitseisen over opgesteld. Dat zijn flinke documenten. De eisen gaan van het hebben van een brandblusser in de keuken tot het volgen van zwemlessen, en van het hebben van een persoonlijke mentor tot de inspraak van jongeren in bijvoorbeeld huisregels.
Wij gingen door het hele land langs bij deze opvanglocaties – wat vaak gewone rijtjeshuizen waren – om te kijken hoe het daar ging. We hebben gesproken met de jongeren en begeleiders, maar ook de teamleiders, managers en bestuurders van de uitvoeringspartners. In totaal honderden mensen. Met alle informatie die we daaruit haalden, hebben we kwaliteitsrapportages geschreven en verbeteradviezen gegeven. Ook die varieerden van de huiselijkheid van de woning tot de opvolging van incidenten.
Mathieu: Waarom zijn wij daar als externen voor ingehuurd?
Eline: In het begin begreep ik dat ook niet zo goed. We hadden beiden ervaring met kwalitatief onderzoek, maar niet met de vluchtelingenproblematiek. Al snel bleek het van belang te zijn voor de opdracht. Wij hadden geen voorkennis van de incidenten bij en de samenwerking met de uitvoeringspartners, wat essentieel was voor de neutraliteit van ons onderzoek. Het hebben van die neutrale blik vond ik fijn. Daardoor waren onze gesprekspartners openhartig en konden wij deze informatie zonder oordeel verzamelen.
Mathieu: Dat openhartige herken ik heel erg, maar dat kwam niet alleen doordat wij een neutrale partij waren. Onze houding in gesprekken speelde daar een grote rol in. Wij zaten in een positie waarin we uit nieuwsgierigheid alles konden bevragen. We hebben niet alleen gecontroleerd of aangesloten partners voldeden aan de kwaliteitseisen, maar ook onderliggende sentimenten bespreekbaar gemaakt. Bijvoorbeeld kritiek op de kwaliteitseisen zelf of moeite met de noodzaak van het werken met zzp’ers.
Eline: Klopt, dat is denk ik ook het grootste compliment wat we hebben ontvangen. Dat de directeur Opvang niet had verwacht dat we het onderliggende gevoel bij mensen in dit werk zo hadden kunnen doorgronden.
Mathieu: En toch is dat niet wat ik zeg als ik over onze tijd bij Nidos vertel. Dit dekt de lading voor mij helemaal niet.
Eline: Wat dan?
Mathieu: Dat is het werk wat we hebben gedaan, maar de ervaringen die we hierdoor hebben gehad, hebben me zoveel meer gegeven. We zijn in vijftig woningen geweest en hebben honderden mensen gesproken. Waar ik eerst in de krant las over vluchtelingen als maatschappelijke uitdaging, denk ik nu aan al deze ervaringen. Aan ons bezoek in Ter Apel, aan hoe we met die gasten op de bank hingen in Maastricht, aan hoe ze ons meenamen in hun wereld, hun toekomstplannen. Aan die jongen die Nederlandse woordjes aan het leren was, en ons vroeg hoe een ‘schrikkeljaar’ werkt…
Eline: …aan hoe ik met de hamster van Ali op de bank heb gespeeld. Klopt, het was niet zomaar een opdracht. Het was leerzaam, verrijkend en indrukwekkend. En op veel momenten ontzettend leuk. Ook omdat we alles met elkaar deden, waardoor we het samen hebben meegemaakt en er nu zo positief op terugblikken.
Mathieu Verver
Trainee Talent Program
Eline Ellerbeck
Trainee Talent Program
Hogehilweg 8
1101 CC Amsterdam Zuid-Oost